Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Կոնս­տան­տը պե­տու­թ­յունն է

Կոնս­տան­տը պե­տու­թ­յունն է
27.09.2019 | 00:09
Հա­սա­րա­կա­կան ցն­ցում չա­ռա­ջաց­րեց լու­րը, որ սեպ­տեմ­բե­րի 24-ին Շի­րա­կի մար­զի Բա­սեն գյու­ղում ինք­նաս­պան է ե­ղել 62-ա­մյա մի կին՝ հյու­րա­սե­նյա­կի դռ­նից կախ­վե­լով: Հա­րա­զատ­նե­րից բա­ցի ու՞մ կա­րող է հե­տաքր­քրել 62-ա­մյա կնոջ ող­բեր­գու­թյու­նը: Մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յի, որ վերջ է տվել կյան­քին՝ իր տա­նը: Հա­սա­րա­կա­կան ցն­ցում էր նախ­կին ոս­տի­կա­նա­պետ, ՆԳ նա­խա­րար Հայկ Հա­րու­թյու­ն­յա­նի մա­հը՝ Բջ­նիի ա­ռանձ­նա­տա­նը: Ին­չո՞վ են նույն օր­վա եր­կու մա­հե­րը մի­մյան­ցից տար­բեր­վում: Հար­ցը հռե­տո­րա­կան է՝ մտա­ծե­լու հա­մար: Ձեզ­նից յու­րա­քան­չյու­րը 10 տար­բե­րու­թյուն կա­րող է թվար­կել, դա մա­կե­րե­սա­յին ըն­կա­լում է, իսկ խոր­քա­յի՞­նը…
Բնա­կա­նա­բար՝ քնն­չա­կան կո­մի­տեն քրեա­կան գործ հա­րու­ցեց Հայկ Հա­րու­թյու­նյա­նի մահ­վան կապակցությամբ, առգ­րավ­վե­ցին Բջ­նիի տան մուտ­քը տե­սան­կա­րա­հա­նող տե­սախ­ցիկ­նե­րը, տե­սագ­րու­թյու­նը զնն­վեց, պարզ­վեց՝ դեպ­քի նա­խորդ օ­րը որևէ մե­կը, բա­ցի ա­ռանձ­նա­տա­նը գտն­վող եր­կու ան­ձից, չի ե­կել: Դեպ­քի վայ­րի զն­նու­թյան ժա­մա­նակ հայտ­նա­բեր­վել են ար­նան­ման հետ­քեր, վերց­վել փոր­ձան­մուշ­ներ, դիա­կի կող­քին հայտ­նա­բեր­վել են «կԾհ» տե­սա­կի ատր­ճա­նակ և պար­կուճ, հար­ցաք­նն­վել են վկա­նե­րը: Որ­քան տա­րօ­րի­նակ էր նախ­կին ոս­տի­կա­նա­պե­տի մա­հը, նույն­քան տա­րօ­րի­նակ են մահ­վան շուրջ ծա­վալ­վող ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը:
Դեռ քչե­րը գի­տեին՝ ինչ է ե­ղել, շր­ջա­նառ­վեց լու­րը, որ Հայկ Հա­րու­թյու­նյա­նը մա­հից ա­ռաջ իր մոտ գտն­վող ան­ձին բո­ղո­քել էր Մար­տի 1-ի գոր­ծով քն­նու­թյու­նից, որ իր վրա ճն­շում են գոր­ծադ­րում, ու­զում են՝ նախ­կին նա­խա­գահ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի և ոս­տի­կա­նու­թյան զոր­քե­րի հրա­մա­նա­տա­րի նախ­կին տե­ղա­կալ Գե­ղամ Պետ­րո­սյա­նի դեմ ցուց­մունք տա: Քնն­չա­կան կո­մի­տեն հեր­քեց. վկան նման տե­ղե­կու­թյուն չի հա­ղոր­դել՝ խո­սակ­ցու­թյու­նը չի առ­նչ­վել Մար­տի 1-ի գոր­ծին: Հար­ցաք­նն­վե­ցին և ի­րենց աղ­բյուր­նե­րը չբա­ցա­հայ­տե­ցին լու­րը հրա­պա­րա­կած Hayeli.am և Armlur.am կայ­քե­րի խմ­բա­գիր­նե­րը:
Նա­խաքն­նա­կան մարմ­նից ի­մա­ցանք, որ Հայկ Հա­րու­թյու­նյա­նը խմած է ե­ղել: Քա­նի դեռ հե­տաքն­նու­թյու­նը չի ա­վարտ­վել, ոչ ոք չի կա­րող ա­սել՝ սպա­նու­թյու՞ն, թե՞ ինք­նաս­պա­նու­թյուն է ե­ղել: Գլ­խա­վոր դա­տա­խազ Ար­թուր Դավ­թյա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ մե­ղադ­րող կող­մը զրկ­վել է մար­տի­մե­կյան գոր­ծի ա­ռանց­քա­յին վկա­նե­րից մե­կին դա­տա­րա­նում հար­ցեր տա­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նից: Հրա­պա­րակ­վել է նաև նրա ցուց­մուն­քը, որ շատ հար­ցե­րում հա­մար­ժեք չէ ի­րա­կա­նու­թյա­նը:
Մինչ ո­մանք փոր­ձում են Հայկ Հա­րու­թյու­նյա­նի մա­հը ներ­կա­յաց­նել ինք­նաս­պա­նու­թյան դր­դում, ո­մանք հա­մա­րում են, որ մար­տի 1-ի գլ­խա­վոր վկա­նե­րից մե­կի մա­հը ձեռն­տու է միայն գլ­խա­վոր մե­ղադ­րյա­լին՝ Ռո­բերտ Քո­չա­ր­յա­նին: Ո­մանք էլ ա­ռա­ջադ­րում են վար­կած, թե ինչ-որ մե­կին կա­րող էր պետք լի­նել մահ, ո­րի կաս­կա­ծը գնա­լու էր Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի ուղ­ղու­թյամբ: Այ­սինքն՝ կա եր­րորդ կողմ: Գու­ցե ոչ Հա­յաս­տա­նից:
Ի­հար­կե, Հայկ Հա­րու­թյու­նյանն ա­ռանց­քա­յին վկա էր, ու դա­տա­րա­նում նրա ցուց­մունք­նե­րը կարևոր էին. նա ու­ներ վկա­յի կար­գա­վի­ճակ: Հայկ Հա­րու­թյու­նյանն այն պաշ­տո­նյա­նե­րից էր, որ աշ­խա­տան­քի բե­րու­մով բա­զում գաղտ­նիք­ներ գի­տեր, նրա բա­ցա­հայ­տում­նե­րը, ե­թե ո­րո­շեր խո­սել, վտան­գա­վոր կա­րող էին լի­նել շա­տե­րի հա­մար: Հի­մա բո­լո­րը կենտ­րո­նա­ցել են Մար­տի 1-ի վրա, բայց Հայկ Հա­րու­թյու­նյա­նը առ­նչ­վել է կա­լա­նա­վայ­րե­րին, ոս­տի­կա­նա­պետ էր 2000-ին, երբ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նը ճն­շեց Ար­կա­դի Վար­դա­նյա­նի ընդ­դի­մա­դիր շար­ժու­մը, երբ 2004-ի ապ­րի­լի 12-ին ա­րյու­նով ներկ­վեց Բաղ­րա­մյան պո­ղո­տան, ջար­դուփ­շուր ար­վե­ցին ընդ­դի­մա­դիր կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի գրա­սե­նյակ­նե­րը, ու ձեր­բա­կալ­վե­ցին տաս­նյակ ընդ­դի­մա­դիր­ներ: Շա­տերն են ա­սում, որ Հայկ Հա­րու­թյու­նյանն այն մար­դը չէր, որ ինք­նաս­պան լի­ներ։ Հե­ռա­ցած­նե­րից նա միա­կը չէ՝ տա­րի­ներ ա­ռաջ սր­տի կաթ­վա­ծից մա­հա­ցավ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի անվ­տան­գու­թյան ծա­ռա­յու­թյան պետ Գրի­գո­րի Սար­կի­սո­վը: Մի քա­նի տա­րի ա­ռաջ ծանր հի­վան­դու­թյու­նից մա­հա­ցավ ԱԱԾ պետ Գո­րիկ Հա­կո­բյա­նը, հե­տո ծանր հի­վան­դու­թյու­նից մա­հա­ցավ Ա­զա­տու­թյան հրա­պա­րա­կում գոր­ծո­ղու­թյան պա­տաս­խա­նա­տու Ար­մեն Ե­րի­ցյա­նը, սպան­վեց Գևորգ Մհե­րյա­նը: Ա­միս­ներ ա­ռաջ ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ ԱԱԾ-ից ան­հե­տա­ցել են կարևոր փաս­տաթղ­թեր, ո­րոնք առ­նչ­վում են Մար­տի 1-ի գոր­ծին: ՈՒ հի­մա պե­տու­թյան գործն է դառ­նում վկա­նե­րի անվ­տան­գու­թյան ա­պա­հո­վու­մը:
Ճիշտ էր նախ­կին վար­չա­պետ, «Հան­րա­պե­տու­թյուն» կու­սակ­ցու­թյան նա­խա­գահ Ա­րամ Սարգ­սյա­նը, որ Ֆեյս­բու­քում գրել էր. «Փաս­տո­րեն՝ Մար­տի 1-ի ող­բեր­գու­թյու­նը շա­րու­նակ­վում է 11 տա­րի անց էլ»: Եվ ոչ ոք չար­ձա­նագ­րեց, որ այս օ­րե­րին երկ­րում չեն նա­խա­գա­հը, վար­չա­պե­տը, Աժ նա­խա­գա­հը, որ ԱՄՆ-ում գտն­վող վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը որևէ կերպ չար­ձա­գան­քեց կա­տար­վա­ծին:
Վար­չա­պե­տը ԱՄՆ-ում էր ու հան­դի­պում­ներ-ե­լույթ­նե­րի մեջ: Բուռն-հու­զա­ռատ, խոս­տում­նա­ռատ, ան­բո­վան­դակ ե­լույթ­ներ և ֆան­տաս­տիկ հան­դի­պում­ներ՝ Հու­նաս­տա­նի, Ավ­ստ­րա­լիա­յի, Կա­նա­դա­յի նախ­կին վար­չա­պե­տե­րի, Կիպ­րո­սի ու Չե­խիա­յի նա­խա­գահ­նե­րի հետ: Ին­չու՞ ֆան­տաս­տիկ: Մե­ծա­գույն հար­գանք ու­նե­նա­լով այդ եր­կր­նե­րի հան­դեպ, կարևո­րե­լով հան­դի­պում­նե­րում քն­նարկ­ված հար­ցերն ու կա­յաց­ված ո­րո­շում­նե­րը, միան­շա­նակ է, որ Հու­նաս­տա­նը, Ավ­ստ­րա­լիան, Կա­նա­դան, Կիպ­րոսն ու Չե­խիան այն պե­տու­թյուն­նե­րը չեն, որ այ­սօր աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան հար­ցե­րում կշիռ ու ազ­դե­ցու­թյուն ու­նեն: Այ­սինքն՝ Հա­յաս­տանն էլ եր­րոր­դա­կան-չոր­րոր­դա­կան եր­կր­նե­րի կար­գում է՝ վար­չա­պե­տի հան­դի­պում­նե­րի մա­կար­դա­կից ել­նե­լով, բա­ցա­ռու­թյամբ ՆԱ­ՏՕ-ի գլ­խա­վոր քար­տու­ղա­րին հան­դի­պու­մը: Իսկ Հնդ­կաս­տա­նի վար­չա­պե­տի հետ հան­դի­պու­մը հաս­տա­տում է՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի քար­տե­զում Եվ­րո­պա չկա: Ֆան­տաս­տի­կա է՝ այդ­քան գցել ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան նշա­ձո­ղը: Բայց կա ա­ռա­վել մեծ ֆան­տաս­տի­կա Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ԱՄՆ այ­ցի մեջ՝ ոչ նրան, ոչ հան­դի­պում­նե­րում նրան հար­ցեր տվող­նե­րին բնավ չեն հե­տաք­րք­րում հայ-ա­մե­րի­կյան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը: Նույնն է, թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ոչ թե ԱՄՆ-ում է, այլ, ա­սենք, Զիմ­բաբ­վեում: Սա տագ­նա­պի ազ­դան­շան է, ե­թե, ի­հար­կե, որևէ մե­կին հե­տաք­րք­րում է Հա­յաս­տա­նի ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, ու գոր­ծում է օ­րի­նա­չա­փու­թյու­նը, որ ար­տա­քին ու ներ­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն­նե­րը մի­մյանց շա­րու­նա­կու­թյունն են: Փո­խա­րե­նը թվում է, որ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ԱՄՆ-ից շա­րու­նա­կում է ներ­քա­ղա­քա­կան պա­տե­րազ­մը «նախ­կին հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» ու նախ­կին դար­ձած ներ­կա­նե­րի դեմ: Նա գծել է իր Բեր­մու­դյան ե­ռան­կյու­նին՝ լրատ­վա­մի­ջոց­ներ-դա­տա­րան­ներ-ե­կե­ղե­ցի, ու ԱՄՆ-ից շանթ ու ո­րոտ է ար­ձա­կում «կա­ռա­վա­րու­թյան տա­կը քան­դող­նե­րի դեմ» խոս­տա­նա­լով «ծն­կի բե­րել» բո­լո­րին:
Փաս­տա­ցի՝ սի­րո ու հա­մե­րաշ­խու­թյան հե­ղա­փո­խու­թյան հետևանք դար­ձավ հա­սա­րա­կու­թյան եր­կու մա­սի բա­ժա­նու­մը՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին ան­վե­րա­պահ նվիր­ված­ներ, որ ուղ­ղա­կի ու փո­խա­բե­րա­բար ան­ջա­տում են ու­ղե­ղը, և ծն­կի ե­կած­ներ, որ միան­շա­նակ թշ­նա­մի­ներ են՝ ան­կախ սե­ռից, տա­րի­քից, մաս­նա­գի­տու­թյու­նից, նախ­կին-ներ­կա կար­գա­վի­ճա­կից: Այս­քա­նից հե­տո հայ­տա­րա­րել. «Մեր խն­դի­րը երկ­րում խոր­քա­յին, բո­վան­դա­կա­յին, ինս­տի­տու­ցիո­նալ փո­փո­խու­թյուն­ներ բե­րելն է, և մեր երկ­րի ո­րա­կը, մեր երկ­րում կյան­քի ո­րա­կը, մեր երկ­րում ինս­տի­տուտ­նե­րի աշ­խա­տան­քի ո­րա­կը փո­խե­լը։ Սա մի ճա­նա­պարհ է, որ­տեղ կոմպ­րո­միս­ներ չեն լի­նե­լու», շատ եր­կի­մաստ է հն­չում։ Տե­սա­կա­նո­րեն ա­մեն ինչ ճիշտ է, գործ­նա­կա­նում ստաց­վում է՝ ինչ կա: Ե­ղա­ծը շեն­շող չէ: Օ­րի­նակ՝ ին­չո՞վ բա­ցատ­րել, որ Վա­յոց ձո­րի մարզ­պե­տի խոր­հր­դա­կա­նը ծեծ­կռ­տու­քի մեջ է մտ­նում Հա­յոց բա­նա­կի սպա­յի հետ, ու նա քա­նի օր է կո­մա­յի մեջ է, և կյան­քի շան­սե­րը մեծ չեն: Հի­մա Տր­դատ Սարգ­սյանն ա­ղո­թում է Ա­րա Մխի­թա­րյա­նի ա­պա­քին­ման հա­մար՝ հա­զիվ թե մար­դա­սի­րու­թյու­նից: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի նշա­նա­կած մարզ­պե­տը՝ «թի­մի» մար­դը, նախ հո­խոր­տում է, հե­տո հրա­ժա­րա­կան տա­լիս: Ե­զա­կի դեպք չէ, երբ յու­րա­յին­նե­րը ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կով չեն ար­դա­րաց­նում վար­չա­պե­տի ակն­կա­լիք­նե­րը: Ա­վե­լին՝ նրա ձեռ­քով աս­պա­րեզ բեր­ված, ու­սա­դիր­նե­րի աստ­ղերն ա­վե­լաց­րած՝ փոր­ձում են նրա դեմ հա­կակ­շիռ դառ­նալ՝ սե­փա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ, թե ար­տա­քին դր­դու­մով՝ էա­կան չէ: Էա­կան է, որ վար­չա­պե­տը չի տի­րա­պե­տում ի­րա­վի­ճա­կին ու ա­նում է պա­տաս­խան ջղա­ձիգ քայ­լեր՝ ստա­նա­լով նույն­քան ջղա­ձիգ պա­տաս­խան­ներ: Հե­ղա­փո­խա­կան փայ­լփ­լուն ցու­ցա­փեղ­կի հետևում ոչ միայն տգի­տու­թյունն է ու ան­փոր­ձու­թյու­նը, այլև՝ ան­փա­րա­տե­լի մե­ծամ­տու­թյու­նը, որ ի­րենք ճիշտ են, ու ի­րեն­ցից բա­ցի բո­լո­րը՝ սխալ ու մե­ղա­վոր: Տեղ-տեղ՝ դա­վա­ճան: Ժա­մա­նակն է դա­տարկ պա­թե­տի­կա­յից, ճռճ­ռան ֆրազ­նե­րից, բո­լո­րե­քյան սպառ­նա­լիք­նե­րից հրա­ժար­վել ու նա­յել ի­րա­կա­նու­թյան աչ­քե­րին: Իշ­խա­նու­թյու­նը պե­տու­թյու­նը չէ: Խոր­հր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գով եր­կր­նե­րում կա­ռա­վա­րու­թյուն­նե­րը հա­ճախ են փոխ­վում: Երբ հնա­րա­վոր չէ կոա­լի­ցիա կազ­մել, ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ են լի­նում: Վեր­ջին օ­րի­նա­կը Իս­րա­յե­լը, որ այս տա­րի Կնե­սե­տի եր­կու ընտ­րու­թյուն ա­րեց, գու­ցե եր­րորդն էլ ա­նի: Կամ՝ Մեծ Բրի­տա­նիան, որ բրեկ­զի­տի պատ­ճա­ռով ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րի ա­ռաջ է կանգ­նած ու հեր­թա­կան վար­չա­պե­տի հրա­ժա­րա­կանն է պա­հան­ջում: Կյան­քը չի սկս­վում ու ա­վարտ­վում կա­ռա­վա­րու­թյան կազ­մա­վո­րու­մով: Կա­ռա­վա­րու­թյու­նը նպա­տակ չէ, մի­ջոց է: Հա­յաս­տա­նում սա չեն ըն­կա­լում կամ ըն­կա­լում են իբրև կոնս­տանտ մե­ծու­թյուն՝ մի ան­գամ տր­վեց, լի­նե­լու է ընդ­միշտ: Իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը փոխ­վում են, պե­տու­թյու­նը՝ կա: Կոնս­տան­տը պե­տու­թյունն է: Չի կա­րե­լի հա­նուն հե­ղա­փո­խու­թյան ա­մեն ինչ ո­տա­տակ տալ՝ հայ­տա­րա­րե­լով, թե ինս­տի­տու­ցիո­նալ բա­րե­փո­խում­ներ են: Նախ և ա­ռաջ պետք է հրա­պա­րա­կել այդ բա­րե­փո­խում­նե­րի բո­վան­դա­կու­թյու­նը ու ստա­նալ հա­սա­րա­կու­թյան հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը, ոչ թե հո­խոր­տալ պա­տե­րով տա­լու, ծն­կի բե­րե­լու թե­մա­նե­րով ու բո­լո­րի, ար­դեն նաև յու­րա­յին­նե­րի մեջ դա­վա­դիր­ներ ու դա­վա­ճան­ներ ո­րո­նել: Յու­րա­յին­ներն էլ կա­րող են օ­տա­րա­նալ: Սա քա­ղա­քա­կան բայ­ղու­շու­թյուն չէ, պարզ պրագ­մա­տիզմ է: ՈՒ պրագ­մա­տիզմ է մնա­լու այն­քան, քա­նի դեռ վար­չա­պետն ար­բած է իր լե­գի­տի­մու­թյամբ ու մո­ռա­նում է, որ 2018-ի ընտ­րու­թյուն­նե­րից ա­ռաջ էլ ե­ղել են ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան ընտ­րու­թյուն­ներ՝ 1999-ի մա­յի­սի 31-ին, ու գեր­լե­գի­տիմ վար­չա­պետ, որ նաև պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման ու պա­տե­րազ­մի փորձ ու­ներ. մի­ջազ­գա­յին աս­պա­րե­զում ա­նու­րա­նա­լի հե­ղի­նա­կու­թյուն, որ երբ աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցով ԱՄՆ էր գնում, փոխ­նա­խա­գա­հին էր հան­դի­պում: Որ իր ամ­բողջ գոր­ծու­նեու­թյամբ ՏԻ­ՐՈՋ օ­րի­նակ էր ու միաս­նու­թյուն էր սեր­մա­նում, ոչ թե կաս­կած­ներ: Կա­ռու­ցում էր, պաշտ­պա­նում ու սի­րում էր եր­կիրն ու մարդ­կանց ու վար­չա­պե­տու­թյու­նը սկ­սել էր տն­տե­սա­կան նե­րու­ժի գույ­քագ­րու­մից:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Կար­ծես անն­կատ մնաց, որ սեպ­տեմ­բե­րի 23-ին շփ­ման գծի հա­րավ-արևե­լյան հատ­վա­ծում հա­կա­ռա­կոր­դը դի­վեր­սիոն ներ­թա­փանց­ման փորձ էր ձեռ­նար­կել և չե­զոք գո­տում թող­նե­լով մեկ սպան­վածի` շպրտ­վել ել­ման դիր­քեր: Որ Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նը Նյու Յոր­քում հան­դի­պեց ԵԱՀԿ ՄԽ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րին, Ադր­բե­ջա­նի ԱԳ նա­խա­րար Էլ­մար Մա­մե­դյա­րո­վին, իսկ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հար­ցազ­րույց տվեց Fox LA-ին ու ՄԱԿ-ի ամ­բիո­նից կրկ­նեց. «ԼՂ հա­կա­մար­տու­թյան ցան­կա­ցած լու­ծում պետք է ըն­դու­նե­լի լի­նի Հա­յաս­տա­նի, Ղա­րա­բա­ղի և Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղո­վուրդ­նե­րի հա­մար»: «Հա­յաս­տա­նը ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի հո­վա­նու ներ­քո բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի մաս­նակ­ցե­լու փո­խա­րեն ձգ­տում է ժա­մա­նակ շա­հել ադր­բե­ջա­նա­կան հո­ղե­րի օ­կու­պա­ցիան ամ­րապն­դե­լու հա­մար»,- ա­սաց Էլ­մար Մա­մե­դյա­րո­վը ԻՀԿ շր­ջա­նա­կում Ղա­րա­բա­ղի հար­ցով խմ­բի նիս­տի ժա­մա­նակ ու տրտն­ջաց, որ ՀՀ վար­չա­պե­տը «ան­պա­տաս­խա­նա­տու հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ» է ա­նում: «Այդ­պի­սի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը վկա­յում են, որ Հա­յաս­տա­նի նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը շա­րու­նա­կում են մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քի նոր­մե­րի ու սկզ­բունք­նե­րի խախտ­ման քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը»: Ա­մեն ինչ ան­փո­փոխ է՝ կող­մե­րի միջև փո­խըմ­բռ­նու­մը 0 է: Անն­կատ մնաց, որ բաց Լար­սը փաս­տա­ցի ռու­սա­կան կող­մից փակ է, թեև դա այլ խո­սակ­ցու­թյուն է՝ Պու­տի­նի Հա­յաս­տան այ­ցի թե­մա­յով: Թա­խան­ձա­գին խնդ­րանք՝ պաշ­տո­նա­պես ձևա­կեր­պեք, վեր­ջա­պես, ՀՀ ազ­գա­յին շա­հը: ՀՀ հպարտ քա­ղա­քա­ցի­ներն ար­ժա­նի են այդ տար­րա­կան գի­տե­լի­քին:
Դիտվել է՝ 2903

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ